Νότια της Σπάρτης, δυτικά της Μονεμβασίας ,  ανατολικά του Λακωνικού  κόλπου  , στα μέσα του 13ου αιώνα, οι Παλαιολόγοι, Δεσπότες τότε του Μυστρά και μετέπειτα Αυτοκρατορική οικογένεια  του Βυζαντίου  , για να    προστατεύσουν τη  Μονεμβασία, το Μυστρά  και γενικά τη Λακωνική, οχύρωσαν το τεράστιο ογκόλιθο στον οποίο καταλήγει  ο Χαβαλάς , παρακλάδι της οροσειράς του Πάρνωνα.

Στο πλάτωμα του πέτρινου βράχου, ύψους 310 μέτρων,  κατασκεύασαν οχυρωματικά τείχη και πύργους, καταλύματα , κινστέρνες και  δεξαμενές, έφεραν λέει το νερό  από τη «Πηγή της Βασιλοπούλας» , αποθήκες πυρομαχικών και τροφίμων  για τη φρουρά, ακόμη και σκήτες  και εκκλησίες στις παρυφές του  για τους ευσεβείς που κατέφευγαν σ αυτό  .

Στην πολλών αιώνων ιστορία του κάστρου ,ανέμισαν  στους πυργους του φλάμπουρα  με βυζαντινούς  δικέφαλους αετούς , σημαίες με βενετσάνικους λέοντες   και σταυρούς  και  τούρκικα   μπαϊράκια με ημισέληνους , μέχρι τα   μέσα του 17ου αιώνα , που  σιγά -σιγά το Κάστρο εγκαταλείφθηκε .

Σήμερα στον ερειπιώνα της κορυφής  κυματίζει   η  γαλανόλευκη .

Για τους Βυζαντινούς που το έκτισαν, ήταν το ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΑΣΩΠΟΥ , «Ασόπρε ή  Νασοπό» όπως   από το 1463 αναφέρεται στους χωρογραφικούς πίνακες  .
Για τους  Φράγκους που το κατέλαβαν  ήταν το CASTELLO RAMPANΕ  , ή Rapani , ή Rampa ,όπως  από το 1470 το συναντάμε  στους    Ενετικούς χάρτες και στα «πορτολάνα».
Για τους Τούρκους  που  το διεκδίκησαν   ήταν  το» Κάστρο  Ροπά «ή» Ρόγια«.
Για τους   Ελληνες κλέφτες και  αρματωλούς που  το κράτησαν  ήταν το «Παλαιόκαστρο«.
Για  μας  ,που    μας  προστατεύει  από την ιστορική  λησμονιά , είναι το  ΔΙΚΟ ΜΑΣ Costa Rampane.

Ετσι,
εκεί  που το Κάστρο   κατηφορίζει  στο Λακωνικό Κόλπο, ακριβώς δίπλα  στο λιμάνι, στα  ερείπια και στα   ψηφιδωτά της   ελληνορωμαϊκής πόλης   των Ελεθευρολακώνων , τον ΑΣΩΠΟ, σήμερα Πλύτρα,  δίπλα στη πιο γαλάζια θάλασσα και στη πιο   χρυσή άμμο ,   κτίσαμε ένα μικρό φιλόξενο χώρο  , ταιριαστό με τη φύση και την ιστορία του τόπου μας .

Προς τιμή του Κάστρου μας   του δώσαμε το όνομά του. Costa Rampane.